De Hella toet lag al 20 jaar in onderdelen in een bakje.
En ik kan je vertellen, zonder voorbeeld is dat is een leuke puzzel.
Na heel wat uurtjes prutsen, proberen en solderen, kwam er weer herrie uit.
Ook het handvat van de slinger had de tand des tijds niet doorstaan.
Door een houtdraaier is er een nieuw handvat gemaakt en op wonderbaarlijke wijze ook nog de eindkapjes nieuw kunnen krijgen!
De dop voor de aftakas was er niet meer bij en er was geen nieuwe te vinden met de juiste boutafstand.
Dus toen maar een dop gekocht die er het dichtst bij zat, de rand er af gedraaid en een nieuwe rand laten snijden.
Deze weer vast gemaakt op de bus en dat ziet er weer netjes uit zo.
Ook het typeplaatje had nog een verrassing in petto.
De trekker bleek niet een originele Duitse TL13 te zijn, zoals ingegoten in de voortrein, maar een Nederlandse TL116.
Dat waren TL13's, die door de nederlandse importeur werden opgeschroefd naar 16pk en onder een eigen typenummer werden verkocht.
Het mechanische deel kwam bijna ten einde en nu kwam de spuiter in beeld.
Die heeft eerst al de motorkap gehad, om de striping in beeld te krijgen.
Door een reclamebureau is er een sjabloon gemaakt met de juiste hoek en radius, zodat wel hem daar langs af zouden kunnen plakken.
Vervolgens zo nauwkeurig mogelijk wat maten genomen, zodat we hem straks op een effen kap zouden kunnen positioneren.
Daarna kon het laatste spul naar de straler.
En toen dat eenmaal weer terug was, dit op de trekker gebouwd en klaar gemaakt voor de rit naar de spuiter.
Zo kon hij er zelf weer af halen wat voor hem handig was.
De eerste keer sinds heel veel jaren dat hij op een andere plek zou slapen.
Na verloop van tijd de eerste foto's van een groene kap, met de vraag of ik wilde helpen afplakken.
De donkere kleur zat er al op, wat geeft dat een bijzonder gevoel en wat een ongelofelijke vakman is deze spuiter!
Samen het sjabloon voor de andere kleur er op geplakt, enorm benieuwd naar het resultaat!
Niet veel later bericht dat hij weer mee naar huis mocht.
Ik weet nog dat ik de hoek om kwam en die eerste aanblik, echt prachtig!
Samen met pa het spul weer naar huis gehaald.
Eén kar mee voor de trekker en de andere voor de losse onderdelen.
Daarna volgenden nog heel wat uurtjes sleutelen om alles op te bouwen.
Het werkplaatsje was inmiddels in gebruik voor wat anders, dus hij bleef voorlopig op de kar slapen.
Al heel gauw begon het ergens op te lijken!
Toen kwam het moment dat hij echt startklaar was.
Hij had inmiddels al even niet meer gelopen en ik wilde hem niet zomaar op de kar starten.
Dus eerst er met de andere trekker van de kar afgehaald..
...en hem daarna een poosje (met de kleplichter omhoog) rondgeduwd, zodat alle systemen op gang konden komen.
Toen alle meters groen aangaven, was het tijd voor de eerste startpoging.
De trekker hoefde er niet lang over na te denken, die sloeg vrijwel meteen aan.
Wat een bijzonder gevoel als hij weer ineens tot leven komt!
Inmiddels heeft hij al paar keer z'n benen mogen strekken en is hij mee op pad geweest.
Een keer 's avonds naar de weegbrug, ivm mee achter de auto.
Wagen vol klinkers halen.
Samen met de 155 naar de drive-in verjaardag van opa.
Met de vrouw mee, haar kerstpakket ophalen. (machtig, wat was het koud!)
Tot ergens half december, toen was het uit met de pret.
Door de vochtige stalling zag ik met lede ogen aan hoe hij achteruit ging en heeft hij een plaatsje gekregen bij familie met een verwarmde garage.
Dus hier is hij onderweg naar z'n winterverblijf.
En zo heb ik hem achter gelaten, naast een MF.
Binnenkort hoop ik hem weer op te halen en er dit jaar weer veel mee te kunnen rijden.
Bedankt voor het lezen!
[
